Kolebką kultury hellenistycznej, bogatej greckiej tradycji jest niewątpliwie mitologia. Wg. jednego z mitów, bogini miłości i płodności Afrodyta narodziła się u wybrzeży Cypru – wyszła z morskiej piany w miejscu, niedaleko Pafos, gdzie do dzisiaj znajduje się skała Afrodyty. Jest to niewątpliwie jedno z tych wydarzeń, które ukształtowały całą hellenistyczną kulturę, ten mitologiczny motyw pojawiał się i wciąż pojawia w wielu utworach, dziełach literackich, architekturze nawiązującej do starożytnej Grecji. Stojąc na plaży, obserwując jak fale rozbijają się o wystający z morza głaz, na myśl przychodzą także inne osiągnięcia, dziedziny, które zawdzięczamy starożytnym Grekom. Jednym z nich jest demokracja, która narodziła się w starożytnych Atenach. Ustrój stworzony przez Klejstenesa , który opiera się na władzy ludu/większości (demos – lud, kratos-władza) przetrwał do naszych czasów i jest obecnie uznawany w kulturze zachodniej za najlepszy (choć niedoskonały) system polityczny. Oczywiście dzisiejsza demokracja znacznie różni się od tej starożytnej, przede wszystkim obecnie korzystamy z demokracji pośredniej (w przeciwieństwie do Aten , gdzie obowiązywała demokracja bezpośrednia), ale podstawowe filary przetrwały i wciąż są fundamentem, na którym budowane są ustroje państw.
Oglądając pozostałości starożytnych zabudowań w cypryjskim Kurion, czy wspominaną wcześniej skałę Afrodyty, czuję wdzięczność wobec hellenistycznego świata, który (za pośrednictwem Rzymian) dał podwaliny całej Europie i zachodniej kulturze.
