Uniwersytet Cambridge to drugi po Oksfordzie najstarszy angielski uniwersytet. Zlokalizowany jest w Cambridge, w środkowej Anglii. To jeden z najlepszych uniwersytetów w Europie i na świecie. Uniwersytety Oksfordzki i Cambridge określane są wspólną nazwą Oxbridge.
Na uczelni studiuje 18 i pół tysięcy studentów. Od roku 2010 wicerektorem Uniwersytetu Cambridge jest brytyjski lekarz i immunolog polskiego pochodzenia, Sir Leszek Borysiewicz.
Absolwenci Cambridge zdobyli 65 Nagród Nobla, więcej niż absolwenci jakiegokolwiek innego uniwersytetu na świecie. Cambridge ma najwyższą wydajność pracy naukowej ze wszystkich brytyjskich uniwersytetów, a także jest najważniejszym i najczęściej cytowanym ośrodkiem badawczym.
Uniwersytet jest ściśle związany z rozwojem nowoczesnych technologii – należy do klastra technologiczno-biznesowego działającego w okolicach Cambridge, określanego jako Silicon Fen lub czasami „Fenomen Cambridge„. W 2004 r. odnotowano, że Silicon Fen był drugim największym rynkiem venture capital na świecie, zaraz po Dolinie Krzemowej. Szacuje się, że działa tu około 250 aktywnych start-upów bezpośrednio związanych z uczelnią, a ich łączna wartość to 6 miliardów dolarów.
za odkrycie i udowodnienie twierdzenia o indeksie, a także za osiągnięcia w łączeniu topologii, geometrii i analizy oraz wybitną rolę w budowaniu nowych mostów między matematyką a fizyką teoretyczną
Medal Fieldsa
W 1924 r. organizatorem kongresu matematyków w Toronto był kanadyjski matematyk John Charles Fields. Z pozostałych po kongresie pieniędzy postanowił ufundować medal przyznawany co cztery lata z okazji Międzynarodowego Kongresu Matematyków w uznaniu wybitnych wyników i perspektyw kolejnych osiągnięć. Fields zaproponował przyjęcie zasady, że kandydat do nagrody nie może ukończyć 40 lat przed 1 stycznia roku, w którym odbywa się kongres. Ograniczenie wieku laureatów Fields uzasadnił tym, że medal powinien wskazywać dobrze zapowiadających się matematyków, którzy przez wiele lat będą wyznaczać kierunek badań matematycznych. Kryterium wieku jest przestrzegane z iście matematyczną precyzją: angielski matematyk Andrew Wiles, autor dowodu Wielkiego Twierdzenia Fermata – hipotezy, która czekała na rozwiązanie 350 lat – nieznacznie przekroczył granicę 40 lat i medalu nie dostał. Zamiast medalu Unia Matematyczna podarowała Wilesowi specjalną tabliczkę z wyrazami uznania światowej społeczności matematycznej.
Andrew John Wiles (ur. 11 kwietnia 1953 w Cambridge) – mieszkający w Stanach Zjednoczonych brytyjski matematyk specjalizujący się w teorii liczb, znany przede wszystkim z udowodnienia wielkiego twierdzenia Fermata.
Życiorys
Tytuł bakałarza uzyskał na Uniwersytecie Oksfordzkim w 1974, a stopień doktora w 1980 w Kolegium Clare (Uniwersytet w Cambridge). Razem z Johnem Coatesem prowadził badania nad arytmetyką krzywych eliptycznych. Od 1982 pracuje na Uniwersytecie w Princeton.
W lipcu 1993 Wiles przedstawił dowód hipotezy Shimury-Taniyamy w kilku przypadkach, w tym wymaganych do udowodnienia wielkiego twierdzenia Fermata. Jego dowód został opublikowany w „Annals of Mathematics”[1]. Pod koniec tego samego roku wykryto w rozumowaniu Wilesa pewne luki, które udało się jednak uzupełnić po dwóch latach dalszej pracy.
Za swoje dokonania Wiles został wyróżniony szeregiem odznaczeń, jest laureatem m.in. Nagrody Schocka (1995) i Nagrody Wolfa (1996). W 1998 Międzynarodowa Unia Matematyczna przyznała mu srebrną plakietkę (w zastępstwie Medalu Fieldsa, którym nagradzani są tylko matematycy poniżej 40. roku życia). W 2005 otrzymał Nagrodę Shawa w dziedzinie matematyki. W 2016 przyznano mu Nagrodę Abela.