Misją naszej szkoły jest ugruntowanie trwałych, zdrowych i poprawnych relacji wewnątrz szkolnej wspólnoty, dzięki którym nauczyciele staną się przewodnikami uczniów w ich drodze do rozwoju zawodowego i osobistego.

Sporty narodowe Malty cz.2

PIŁKA WODNA

Zdjęcie - Reprezentacja piłki wodnej
Zdjęcie – Reprezentacja piłki wodnej – źródło: www.lovinmalta.com

Piłka wodna (ang. water polo) jest kolejną dyscypliną sportową, która rozpala serca Maltańskich kibiców. Męska drużyna narodowa water polo (zdj. powyżej) startowała na igrzyskach olimpijskich dwa razy, w Amsterdamie (1928r) rozegrała swój pierwszy mecz oraz została sklasyfikowana na 7 miejscu i w Berlinie (1936r). Maltańskiej drużynie udało się również 4 razy zakwalifikować do finałów ME. W 2016 osiągnęła najwyższe 15 miejsce.

Zdjęcie - Stevie Camilleri
Stevie Camilleri – źródło: https:// www.facebook.com/steviecamilleri7/photos
Czytaj dalej

Teatr elżbietański

Anglia za czasów panowania królowej Elżbiety (lata panowania: 1558 – 1603) przeszła poważną metamorfozę, aby stać się nowoczesnym i bogatym państwem. Stabilność rządów królowej miała wpływ na rozwój kultury. Brak wsparcia finansowego ze strony Elżbiety I zmusił bogatych kupców do stania się patronami pisarzy, artystów i aktorów. Londyn w tym czasie był stolicą państwa, siedzibą królowej, a także najbardziej zaludnioną metropolią w Europie.

Po zakazie wystawianie przedstawień w kościołach i na dziedzińcach kościelnych początkowo grano sztuki przed zajazdami. Później budowano teatry poza granicami miasta, aby nie wchodzić w konflikt z miejskim prawem a przede wszystkim z londyńskimi purytanami, obrońcami moralności. Pierwsza „londyńska scena” została założona w 1576 r. Za czasów Szekspira działało w Londynie sześć teatrów.

Teatr był okrągłą lub wieloboczną budowlą. Na parterze znajdowała się scena (platforma), która była tak wysunięta, aby być jak najbliżej widowni. Przypomnijmy, że teatr gromadził w sobie różnorodną publiczność, ludzi: prostych i wykształconych, biednych i bogatych. Na parterze były najtańsze miejsca, a stojącą publiczność stanowili: terminatorzy (uczniowie odbywający dawniej naukę rzemiosła u majstra) i biedniejsi rzemieślnicy. Widownia śmiała się, kłóciła i komentowała grę aktorów oraz zaśmiecała jedzeniem klepisko wyłożone słomą lub trzciną. Na galeriach zasiadali dostojniejsi goście. Na scenie siadywała młodzież szlachecka, której ulubioną zabawą było przeszkadzanie aktorom podczas spektaklu.

W głębi sceny znajdowała się nadbudówka o dwóch lub trzech kondygnacjach, nad którą był dach albo rozciągnięte płótno. Na dole galerii mieściły się drzwi dla aktorów, ponieważ aktorek jeszcze nie było, a role kobiece przypadały zazwyczaj młodym mężczyznom. Parterowa komnata służyła jako sala tronowa lub balowa. Natomiast komnata na pierwszym piętrze była najczęściej balkonem, tarasem pałacu, czy też pokładem okrętu. Ostatnia kondygnacja zwana niebem służyła opuszczaniem z niej różnych duchów czy aniołów. Drzwi w podłodze wiodące do piwnicy były najczęściej bramą do piekła lub wejściem do grobowca. Dekoracji nie stosowano w tym czasie, a rolę greckiego chóru pełnił jeden aktor (ubrany na czarno) i streszczający fabułę tragedii.

Brak dekoracji równoważono bogactwem kostiumów, scenami masowymi i żywą, pełną werwy akcją. Aktorzy popisywali się kunsztem w zakresie retoryki, poetyki i wyolbrzymionego patosu. Widzom nie przeszkadzało to, że dramatopisarze wciąż przedstawiali te same wątki, przerabiając je tylko nieznacznie. To interpretacja danej roli przez aktora sprawiała, iż widzowie chcieli zobaczyć daną sztukę jeszcze raz. Pomimo tego, że twórcy odrzucali antyczną koncepcję jedności: czasu, miejsca i akcji, to wyrobiona publika nie miała problemów ze śledzeniem prezentowanych scen. Aplauz publiczności budziły kwieciste tyrady, sensacyjność intrygi, niezwykłość wydarzeń a przede wszystkim ogromna ilość trupów. Te elementy przemawiały do wyobraźni ówczesnych widzów. Trzeba pamiętać, że za każdym sukcesem stoją ludzie, a tym przypadku „ojcami sukcesu” byli wybitni dramatopisarze i dobrzy aktorzy.

Zakochany Szekspir – polecanka

Polecam obejrzeć w ten weekend Zakochanego Szekspira (Shakespeare in Love) z 2008 r. Komedia przedstawia niemoc twórczą tytułowego bohatera i jego miłość do pewnego chłopca, która stanie się powodem do napisania słynnego dramatu.

Film otrzymał siedem Oscarów m.in. za najlepszy film, czy najlepsze role kobiece. W komedii występuje plejada aktorów: Gwyneth Paltrow, Joseph Fiennes, Judi Dench, Geoffrey Rush, Ben Affleck, Colin Firth, Tom Wilkinson.

Wiliam Shakespeare

William Shakespeare urodził się za panowania królowej Elżbiety I, 23 kwietnia 1564 roku w Stratfordzie nad rzeką Avon w hrabstwie Warwick (środkowa Anglia). Jego ojciec, John Szekspir był przedsiębiorczym kupcem bławatnym, handlował wełną. Plotki mówią, że był też rękawicznikiem, handlarzem skór a nawet rzeźnikiem. W każdym bądź razie dorobił się pokaźnego majątku, co pozwoliło mu zostać ławnikiem (sędzia pokoju) a nawet burmistrzem Stratfordu (ważne miasteczko łączące szlaki handlowe Londynu i Szkocji). Jego żoną została Mary Arden pochodząca z rodziny szlacheckiej. William był trzecim z ośmiorga dzieci Szekspirów. Jego życiowy start był ułatwiony, więc uczył się w gimnazjum humanistycznym (grammar school) słynącym z wysokiego poziomu kształcenia. Sam zbił pokaźny majątek w Londynie, będąc współwłaścicielem jednego teatru i współdzierżawcą drugiego. Szekspir uzyskał nawet tytuł szlachecki dla swojego ojca w 1596 roku.

Szekspir wyniósł ze szkoły znajomość łacińskiej gramatyki i literatury klasycznej, języka francuskiego, a także sztukę kunsztownego wyrażania myśli w mowie i piśmie. Nie wiadomo, dlaczego nie poszedł na uniwersytet, chociaż szkoła dawała mu do tego prawo. Złośliwi twierdzą, że musiał pomagać ojcu w sklepie lub był nauczycielem, kłusownikiem a nawet wędrownym aktorem. W 1582 r. żoną Williama została Anna Hathaway, z którą miał trójkę dzieci.

Nie znamy powodów porzucenia rodziny przez Szekspira i wyjazdu do Londynu. Być może było to zamiłowanie do teatru albo chęć polepszenia swojej sytuacji życiowej. Szekspir początkowo miał pilnować koni przed teatrem, aby wkrótce zaprzyjaźnić się z wybitnymi aktorami. Później został członkiem Trupy Lorda Szambelana, która zmieniła potem nazwę na Trupę Królewską. Początkowe utworu poety to wiersze i sonety poświęcone: miłości, przyjaźni i nicości życia. Szekspir występował jako aktor, ale też pisał sztuki. Jego dramaty szybko zaczęły odnosić sukcesy. Dlatego jego trupa często występowała na dworze królewskim. Najpierw dla Elżbiety I a później dla Jakuba I.

Królowa Elżbieta (lata panowania: 1558 – 1603) popierała rozwój teatru tylko słowem, podobnie jak w przypadku szkolnictwa. Dlatego to kupcy stali się patronami teatru, który wkrótce stał się ulubioną rozrywką warstw średnich i niższych. Dzięki temu Szekspir dorobił się szybko pokaźnej fortuny. W 1597 roku kupił okazałą siedzibę i posiadłość w rodzinnych stronach. To sprawiło, że stał się najbogatszym człowiekiem w Stratfordzie. W 1599 r. Szekspir odnosi w tym czasie duży sukces i zostaje współwłaścicielem teatru The Globe. Teatr miał trzy tysiące miejsc dla widzów. To właśnie w tym okresie pisarz tworzy swe najwybitniejsze dramaty.

W 1611 lub 1612 powrócił na stałe do rodzinnego miasta, gdzie zmarł 23 kwietnia 1616 w 52 rocznicę swoich urodzin. Jego szczątki spoczęły w rodzinnym mieście w kościele Świętej Trójcy.

Ostatnie lata Szekspira również były naznaczone sukcesami. Wszakże przyznano jego rodzinie herb, co oznaczało nobilitację i przyjęcie do stanu szlacheckiego.

Kochanice króla – polecanka

Polecam obejrzeć w ten weekend Kochanice króla (tytuł oryginalny: The Other Boleyn Girl) z 2008 roku. Film opowiada o siostrach, Marii i Annie Boleyn, które walczą o przychylność Henryka VIII. Historia z doborową obsadą aktorską w tle. Eric Bana (Troy) jako Henryk VIII. Natalie Portman (Leon, Black Swan) jako Anna Boleyn oran Scarlett Johansson (Lost in Translation) jako Maria Boleyn.
Film można obejrzeć na platformie Netflix do 22 kwietnia.

Sporty narodowe Malty cz I.

PIŁKA NOŻNA

Zdjęcie - Reprezentacja piłki nożnej - źródło: https://www.radiogol.pl
Zdjęcie – Reprezentacja piłki nożnej – źródło: https://www.radiogol.pl


Piłka nożna jest najbardziej popularnym sportem na Malcie. Mimo, że liczba ludności Malty oscyluje wokół 500 tyś. mieszkańców reprezentacja Malty wygrała kilka meczów w Pucharach Świata, pokonując takich przeciwników jak Belgię i Węgry .
Piłka nożna pojawiła się na Malcie podczas rządów brytyjskich w połowie XIX wieku. Sport w tym czasie był jeszcze nowością również w Anglii i była to forma rozrywki dla żołnierzy stacjonujących w tym czasie na Malcie. W 1890 roku brytyjscy żołnierze regimentu „St. Margaret” założyli pierwszy klub piłkarski na Malcie – St. Margaret. Kolejny klub – Floriana – powstał dziesięć lat później, dzięki czemu 13 maja 1900 roku rozegrano pierwszy oficjalny mecz: St. George’s – Floriana 3:1. W 1910 roku, odbywające się do tej pory nieregularne spotkania na poziomie amatorskim i półprofesjonalnym, zostały zastąpione przez rozgrywki ligowe.
Maltański związek piłkarski – Malta Football Association powołano do życia w 1900 roku. Do usamodzielnienia kraju był afiliowany przy The Football Association. MFA odpowiada za wszystkie kwestie piłkarskie na Wyspach, w tym za: reprezentację mężczyzn, reprezentację kobiet, reprezentację juniorów oraz krajowe rozgrywki ligowe i pucharowe.
Najwyższa klasa rozgrywek piłkarskich na Malcie jest nazywana Maltese Premier League, składa się z 14 zespołów .
(źródło: https://www.wikipedia.org)

Czytaj dalej

Anglia w epoce Szekspira

Renesans przejął dziedzictwo kultury feudalnej, czyli naśladował lub modyfikował dawne wzory, tradycje kulturalne i literackie. Jednocześnie rosła ilość mieszczan, którzy wyznawali dawne ideały, ale jednocześnie krytykowali przeszłość. Kupcy dorabiali się ogromnych majątków na handlu zamorskim, więc wkrótce stali się protektorami (mecenasami) sztuki i literatury.Tudorowie (dynastia panująca 1485–1603 w Anglii), którzy niedawno zasiedli na tronie, popierali dążenia tej klasy, gdyż sami się z niej wywodzili. Wszakże dziadek Elżbiety, ojciec Anny Boleyn, był londyńskim kupcem. Protoplastą tego rodu był Owen Tudor, walijski szlachcic i browarnik, który wzmocnił prestiż swojej rodziny po ślubie z wdową po Henryku V (ród Lancastrów). Jego wnuk Henryk VII, przez małżeństwo z córką Edwarda V (ród Yorków) położył kres Wojnie Dwóch Róż (cykl wojen domowych 1455–85 o tron Anglii między dwiema liniami dynastii Plantagentów, czyli  Lancasterami – czerwona róża i Yorkami – biała róża). Przełomem w historii Anglii było panowanie Henryka VIII, który ustanowił Kościół anglikański, skonfiskował dobra kościelne oraz popierał klasy średnie przeciwko stale spiskującym możnowładcom. Anglia ruszyła dzięki tym przeobrażeniom w stronę ekspansji handlowej i polityki kolonialnej. Tudorowie mieli duże poparcie ze strony klas średnich i niższych, którym znudziła się prywatna wojna Dwóch Róż.Tudorowie byli zręcznymi graczami również w polityce zagranicznej. Wspomagali państwa protestanckie, wystawiając własne pułki, w walce z katolikami (Hiszpania). W ten sposób zdobywali zamorskie kolonie. Wkrótce pozbyto się resztek feudalizmu, przekształcając Anglię w absolutystyczną monarchię. Te przemiany zostały wcielone w życie po mniej więcej pięćdziesięciu latach od czasu stracenia Joanny d’Arc (1431 rok). Tudorowie wskrzesili również legendy o królu Arturze, prezentując cnotę monarchy, mądrość mężów stanów i ducha obywatelskiego klas średnich.

Klęska, która obudziła Irlandczyków

24 kwietnia 1916 r. to jedna z najważniejszych dat w historii Irlandii. Tego dnia, w wielkanocny poniedziałek, wybuchło w Dublinie antybrytyjskie powstanie.

Wiek XIX zapoczątkował zmiany w relacjach angielsko-irlandzkich. W 1800 r. rząd brytyjski proklamował Act of Union, czyli powstanie Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii. Trudna sytuacja gospodarcza na przeludnionej, biednej wsi irlandzkiej powodowała masową emigrację ludności do nowo powstałych Stanów Zjednoczonych. W latach czterdziestych grzyb zarazy ziemniaczanej zniszczył ponad 50 proc. upraw tego warzywa, które stanowiło podstawę diety irlandzkich chłopów. Małe, dzierżawione od angielskich landlordów poletka nie mogły wyżywić wielodzietnych rodzin. Z głodu zmarło ponad milion Irlandczyków, a milion kolejnych wyemigrowało do przemysłowych ośrodków Szkocji i Anglii.

Anglicy byli przekonani, że klęska głodu osłabi ducha walki Irlandczyków. W rzeczywistości ta wielka katastrofa humanitarna zaktywizowała tamtejsze organizacje patriotyczne. W 1867 r. doszło do kolejnej nieudanej próby rebelii. Irlandzkie Bractwo Republikańskie wprowadziło też nowe, pokojowe metody walki z brytyjskim okupantem. Propagowanie wśród Irlandczyków w kraju i za oceanem języka irlandzkiego, kultury i obyczajów miało przywrócić im silne poczucie własnej wartości i uświadomić, że są dziedzicami kultury celtyckiej, znacznie starszej niż angielska.

Czytaj dalej

Malta w liczbach – porównania z Polską

Powierzchnia 

Republika Malty to malutki kraj, trudno się tu zgubić. W skład archipelagu maltańskiego wchodzą trzy główne wyspy: Malta, Gozo, Comino oraz wiele mniejszych: Cominotto, Św. Pawła, Manoela, Filfla. Największą wyspą jest Malta, jest ona mniejsza od Łodzi.

Powierzchnia Łodzi to prawie 300  km2, a wyspy Malty niecałe 250 km2.  

Długość Malty to 27 km, czyli tyle co z Gastronomika do Strykowa.    

Ludność  

Na Malcie mieszka pół miliona mieszkańców, rocznie przyjeżdża tu 2,6 miliona  turystów. W porównaniu do innych wysp leżących na Morzu Śródziemnym, turystyka na Malcie w najmniejszym stopniu podlega sezonowości, ze względu na sprzyjający klimat.  

Alkohol 

Dopuszczalna zawartość alkoholu we krwi kierowcy na Malcie wynosi 0,8 promila.  

W Polsce limit alkoholu wynosi  0,2 promila.    

Dzieci  

Maltańczycy się kochają. Przyrost naturalny na Malcie wynosi 2,12 % .

Przyrost naturalny w Polsce jest ujemny – 0,7 procent 

Kościoły  

Na Malcie jest tyle kościołów ile dni w roku – 365, codziennie można odwiedzać inny kościół. 95% Maltańczyków to katolicy.   

Rozwody  

Rozwody na Malcie zostały zalegalizowane w roku 2011. 

Na ziemiach polskich  rozwody istniały od XIX wieku, stosowano praktykę Kodeksu Napoleona.  

Prawa wyborcze kobiet  

Na Malcie kobiety uzyskały prawa wyborcze po II Wojnie Światowej, w 1947 roku.  

W Polsce kobiety  uzyskały prawa wyborcze po odzyskaniu suwerenności w 1918 r .   

Pełnoletność   

Prawna granica dorosłości na Malcie wynosi 16 lat. W Polsce 18 lat.  

Obowiązek szkolny    

Uczęszczanie do szkoły jest obowiązkowe od 5 do 16 roku życia. Szkoły podstawowe są koedukacyjne, natomiast szkoły średnie różnie. Szkoły lepsze są  koedukacyjne, natomiast szkoły słabsze, dla uczniów , którzy nie uzyskują odpowiednich wyników są prowadzone osobno dla dziewcząt i osobno dla chłopców.  

Styczeń w historii Wielkiej Brytanii

W ramach przybliżania wydarzeń z dziejów Wielkiej Brytanii, ten wpis poświęcę kilku wydarzeniom, które miały miejsce w styczniu.

1 stycznia 1801 do Wielkiej Brytanii wcielono Irlandię, tworząc Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii (obecnie Irlandii Północnej) – United Kingdom of Great Britain and Ireland

8 stycznia 1941 w Nyeri w Kenii zmarł Robert Baden-Powell, brytyjski generał, twórca ruchu skautowego. Według Baden-Powella skauting powinien być szkołą wychowania obywatelskiego w kontakcie z przyrodą, powinien uzupełniać naturalne luki wychowania szkolnego przez rozwijanie charakteru, zdrowia i sprawności jednostki oraz jej wartości społecznej w codziennej służbie. Wskazując na źródła idei skautowej przyznawał, że zawarł w niej nie tylko własne pomysły, ale wzorował się także na zwyczajach różnych narodów i ludów jak Japończycy, Indianie.

31 stycznia 1606: stracony został przywódca tzw. spisku prochowego Guy Fawkes oraz trzech innych spiskowców. Zamachowcy próbowali przeprowadzić zamach na króla Anglii i Szkocji Jakuba I Stuarta.

W 1604 roku, Guy Fawkes oraz dwunastu innych, antyrojalistycznie nastawionych katolików (których nieoficjalnym przywódcą był Robert Catesby) rozpoczęli knowania, mające na celu zmianę religijnego status quo. W maju 1604 roku spiskowcy wpadli na pomysł pozbawienia życia ówcześnie panującego, antykatolicko nastawionego króla Jakuba I (panującego w Szkocji jako Jakub VI). Po królobójstwie, spiskowcy planowali osadzenie na tronie córki Jakuba I, Elżbiety Stuart.

Sposobem na proste pozbycie się monarchy miało być wysadzenie w powietrze Parlamentu. Aby to zrobić, spiskowcy zdecydowali się umieścić w krypcie pod Izbą Lordów ładunek prochowy, aby później w łatwy sposób doprowadzić do jego detonacji. W tym celu uzyskali oni dostęp do domu, który należał niegdyś do królewskiego garderobianego, a przy tym znajdował się w bezpośrednim sąsiedztwie budynku Parlamentu. W piwnicach pozyskanego domu oraz w połączonej z nim krypcie, która znajdowała się pod salą Izby Lordów, umieszczono kilkadziesiąt beczek z prochem.

Nie dano jednak zapomnieć o postaci Guya Fawkesa. Na mocy specjalnej ustawy, rokrocznie 5 listopada palono ogniska (ang. bonfires) oraz podpalano kukłę Fawkesa. Miało być to wyrazem wdzięczności za przeżycie króla. O najsłynniejszego uczestnika spisku prochowego upomniała się też kultura, także ta popularna. Popularności tej postaci przysporzyła sztuka Juliusza Verne’a oraz komiks i nakręcony na jego podstawie film „V jak vendetta”. To właśnie z tego filmu pochodzi maska Guya Fawkesa, będąca znakiem rozpoznawczym członków hakerskiej grupy Anonymous. A więcej o spisku to wówczas, gdy … Remember, remember the fifth of November, Gunpowder treason and plot…

Przejdź do treści